Co ma wspólnego praca w 3.sektorze z pracą w kulturze?

Kiedy szukałam artykułów naukowych poświęconych zjawisku wypalenia zawodowego ze szczególnym uwzględnieniem sektora kultury szybko okazało się, że takich publikacji po prostu nie ma.

Owszem, do tego tematu przywiązuje się wagę w momencie gdy mowa o “kasowych” zawodach, intratnych kontraktach i branżach wysokiego ryzyka czyt. wysokiego zarobku (np. branży kreatywnej, czy reklamowa), ale kto chciałby się zajmować branżą raczej nie dofinansowaną i opierającą się w głównej mierze na pracy pasjonatów, stawiających często satysfakcję wysoko ponad innymi formami gratyfikacji?

A może chodzi o strefę motywacji? A może o coś zupełnie innego?

Właściwie jedynym możliwym kierunkiem moich poszukiwań był trzeci sektor. O nim w kontekście wypalenia mówi się dużo i mam wrażenie coraz więcej. Z pewnością wpłynęły na to wspaniałe i godne pochwały inicjatywy takie jak “RegenerAkcja” Natalii Saraty czy wszelkie inne grupy pomocowe oraz kręgi wsparcia pojawiające się w przestrzeni Internetu. Coraz częściej w popularnych gazetach ogólnopolskich wspomina się o wypalającej pracy społeczników, powstaje coraz szersza oferta kursów self-care, coraz częściej natrafić można na wszelkie poradniki dotyczące przeciwdziałaniu wypaleniu czy nawet karty do gry, a raczej “do myślenia”.

Nie mogę też nie wspomnieć o portalu ngo.pl, który rozpoczął bardzo ciekawą debatę p.t. “Wyczerpane aktywistki, zmęczeni działacze, czyli o wypaleniu poświęconych pracy w organizacjach społecznych” na którą składa się szereg wypowiedzi, opinii i felietonów społeczniczek i społeczników, którym ten temat nie jest obcy.

Rekomenduję Wam z całego serca przeczytanie chociaż kilku wypowiedzi. To ogromny zastrzyk wiedzy i świetne zderzenie naszych wyobrażeń o społecznikach z opisywanymi przez nich realiami i przemyślenia. Znajdziecie tu dużo bardzo cennych uwag i spostrzeżeń. Ja znalazłam świetne tropy, w tym jeden niezwykle interesujący: praca dla idei.

To wątek, który łączy pracę społeczną i pracę w kulturze. Jak przeczytać możemy we wstępie do debaty: Na wypalenie narażone są wszystkie grupy zawodowe. Nawet (zwłaszcza?) te, które pracują „dla idei”. Może ono spotkać najlepszego nauczyciela i najskuteczniejszą aktywistkę. A od siebie dodałabym: oraz najlepszą menadżerkę i najlepszego menadżera kultury doprowadzającego do końca nawet projekty niemożliwe.

Podsumowując, zachęcam Was do lektury zwłaszcza dwóch felietonów: Marty Trawińskiej i Natalii Saraty. Pierwsza z nich podkreśla wagę pracy i profesjonalnego podejścia do kwestii społecznictwa, walki o godne warunki (w tym finansowe) i ramy pracy, druga natomiast pisze dużo o kwestii wsparcia najbliższego środowiska i o tym, że wypalamy się w ruchu, w grupie, nigdy w próżni.

Słowa klucze: projektariat, misja, powołanie, autowyzysk

Słowa klucze: irytacja, poczucie bezradności, kreatywne myślenie, społeczeństwo przyspieszenia

Kultura wypalenia czyli zjawisko do opisania.

Czy znasz pojęcie “wypalenia zawodowego”? Pewnie tak, ale czy słyszałaś/eś o wypaleniu zawodowym kadr kultury?

Projekt “Kultura wypalenia” skupiać się będzie na analizie zjawiska wypalenia zawodowego wśród pracowników instytucji kultury. Moją intencją jest stworzenie narzędzia łączącego w sobie funkcje podręcznika dobrych praktyk w zakresie reagowania i wykrywania wczesnych symptomów opisywanego zjawiska oraz platformy wymiany doświadczeń między bezpośrednimi odbiorcami projektu.

Pojawiające się na tej stronie wpisy będą efektem przeprowadzonych przeze mnie badań jakościowych – już wkrótce droga czytelniczko i drogi czytelniku znajdziesz pierwsze wyniki z wyczerpującym omówieniem. Ponadto znajdziesz na tej stronie uzupełniającą bibliografię poświęconą sektorowi kultury (polecane publikacje, artykuły, filmy i inne źródła poświęcone np. metodom aktywizującym i stymulującym kreatywność). Będziesz mogła/mógł również wysłuchać krótkiej serii podcastów z udziałem zaproszonych ekspertów tj. psychologa, specjalisty z obszaru zarządzania zasobami ludzkimi, trenera umiejętności miękkich, lidera kultury czy też socjologa/badacza zjawiska wypalenia zawodowego wśród branż kreatywnych.

W przeciwdziałaniu wypaleniu zawodowego ważna jest znajomość środków zaradczych – kompendium wiedzy stworzone w wyniku realizowanego przeze mnie projektu stypendialnego posłuży mam nadzieję nie tylko samym pracownikom kultury zainteresowanym tą tematyką, ale również samej kadrze zarządzającej.
Ten projekt może rozpocząć szerszą dyskusję stanowiąc materiał wyjściowy do bardziej komplementarnych badań – na co również bardzo liczę. W efektywnym zarządzaniu instytucją kultury ważne jest skupienie się na samych metodach pracy z kadrą kultury, na wspieraniu jej i motywowaniu oraz na odpowiednim i szybkim reagowaniem na pojawiające się problemy. Współpraca z ludźmi kreatywnymi i twórcami to jak wspinanie się na Mount Everest: trzeba się do tego bardzo dobrze przygotować.

Możemy się tutaj spotkać dzięki uzyskanemu przeze mnie stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

“Kultura wypalenia – studium przypadku i wsparcie kadr kultury” to projekt realizowany w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci”